Μουσική κοινής αποδοχής

Οι Έλληνες μετανάστες ζώντας τα πρώτα χρόνια σε ένα περιβάλλον ξένο, εχθρικό και ανομοιογενές από άποψη γλωσσική, εθνική και πολιτισμική και σε εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες, θα αναζητήσουν καταφύγιο στα τραγούδια της πατρίδας τους, και κυρίως στα δημοτικά και στα ρεμπέτικα. Το τραγούδι θα αποτελέσει τον συνδετικό κρίκο των Ελλήνων μεταναστών τόσο μεταξύ τους όσο και με την μητέρα πατρίδα, και μαζί με τη μητρική γλώσσα, το χορό και το γλέντι θα τονώσει την εθνική ταυτότητα, θα διατηρήσει την προσωπική και τη συλλογική μνήμη και θα αποτελέσει τον βασικότερο τρόπο διασκέδασης και ψυχαγωγίας. Η αυξανόμενη ζήτηση για τις μουσικές της πατρίδας, σε συνδυασμό με την αλματώδη εξέλιξη της νεοφανούς τεχνολογίας των δίσκων γραμμοφώνου, θα οδηγήσει στη μεγάλη άνθιση της δισκογραφίας της ελληνικής μουσικής στις ΗΠΑ.

Οι πρώτες αυτές ηχογραφήσεις της Αμερικής, καθώς και εκείνες της Σμύρνης και της Πόλης πριν το 1922, είναι ιστορικής σημασίας. Αποτελούν τις πρώτες ηχητικές καταγραφές της μουσικής και των τραγουδιών των Ελλήνων, άρα είναι πιο κοντά στις αρχικές μορφές δημιουργίας τους. Παράλληλα θα αποτελέσουν τα πρότυπα για τους συνθέτες, τους μουσικούς, τους ερμηνευτές και το ακροατήριο, αφού ο δίσκος γραμμοφώνου φτάνει παντού και έχει καταλυτική επίδραση σε διάφορους τομείς της πολιτισμικής, και όχι μόνο, δραστηριότητας. Οι δίσκοι των 78 στροφών που ηχογραφήθηκαν στην Αμερική καταγράφουν τόσο τις μουσικές και τα τραγούδια της γενέθλιας γης, όσο και τη σκληρή ζωή της ξενιτιάς. Οι καλλιτέχνες της πρώτης γενιάς των Ελλήνων μεταναστών, στο απέραντο χωνευτήρι του Νέου Κόσμου, θα διασώσουν, μέσω της δισκογραφίας, πολύτιμα τεκμήρια της μουσικής ιστορίας του τόπου τους, τα οποία θα αποτελέσουν ένα σημαντικό κεφάλαιο της πολιτιστικής μας κληρονομιάς.