Μπαρμπα-Γιαννακάκης

Το τραγούδι καταγράφεται με διαφορές στους στίχους από τον Λαίλιο Καρακάση στα "Λαϊκά τραγούδια της Σμύρνης" ("Μικρασιατικά Χρονικά", τ. 4, 1948 και αναδημοσίευση στο περ. "Ντέφι", τεύχ. 18, Νοέμβριος-Δεκέμβριος 1993, σελ. 66-67).

Στην ετικέτα του δίσκου αναγράφεται «Ρεμπέτικο». Συχνά, στο γλωσσάρι των ρεμπετόφιλων ο όρος «ρεμπέτικο» ταυτίζεται με πολύ συγκεκριμένες προδιαγραφές. Το ρεμπέτικο έχει ταυτιστεί με τον Πειραιά, και σημαία του αποτελεί το μπουζούκι. Από την άλλη, συχνά στην δημόσια σφαίρα αναφέρεται και η σχολή του «σμυρνέικου ρεμπέτικου», είτε ως μια κατηγοριοποίηση του είδους, είτε ως ο πρόδρομός του. Και όμως, η ιστορική δισκογραφία, δηλαδή τα δισκάκια που ξεκίνησαν να ηχογραφούνται από τα τέλη του 19ου αιώνα σε όλον τον κόσμο, με πρωτόγονο εξοπλισμό και τεχνικές, φανερώνουν μια διαφορετική πραγματικότητα. Η έρευνα σε αυτά τα τεκμήρια της ιστορικής δισκογραφίας φανερώνει πως ο όρος «ρεμπέτικο» ξεκινάει να τυπώνεται στις ετικέτες των δίσκων περίπου το 1912, σε ελληνικές ηχογραφήσεις που πραγματοποιήθηκαν στην Κωνσταντινούπολη. Μέχρι στιγμής, έχουν εντοπιστεί τουλάχιστον 80 ηχογραφήματα, στην ετικέτα των οποίων αναγράφεται ο όρος. Δύο είναι τα εντυπωσιακά στοιχεία: αφενός, οι ηχογραφήσεις αυτές πραγματοποιήθηκαν την δεκαετία του 1910, του 1920 και του 1930. Ο Βαμβακάρης ξεκινάει να ηχογραφεί στην Αθήνα το 1933. Άρα, δεν μπορεί να ταυτιστεί, εύκολα και αποκλειστικά, η δική του δισκογραφική καριέρα με τον όρο. Τουναντίον, η λέξη «ρεμπέτικο» αρχίζει και εξαφανίζεται από τις ετικέτες, μετά το 1933. Αφετέρου, μια ακρόαση των μουσικών έργων που χαρακτηρίστηκαν στην ετικέτα ως «ρεμπέτικα», ξαφνιάζει. Κανένα από αυτά τα ηχογραφήματα δεν περιέχει μπουζούκι. Επιπλέον, ένα κομμάτι των μουσικών έργων δεν «κοιτάζει» στα ανατολικά. Συνολικά, τα μέχρι τώρα ευρήματα αφορούν ηχογραφήσεις που πραγματοποιήθηκαν στην Κωνσταντινούπολη, στην Αθήνα, τη Νέα Υόρκη και το Σικάγο. Φαίνεται πως ο όρος υπήρξε μάλλον επινόηση της δισκογραφίας, της πρώιμης αυτής βιομηχανίας του ήχου, της οποίας οι αποφάσεις καθόρισαν πολλές φορές τις εξελίξεις, σχετικά με το ιστορικό αυτό ρεπερτόριο και τον τρόπο με τον οποίο αυτό έφτασε στα αυτιά μας.

Δημιουργός (Συνθέτης):
Στιχουργός:
Άγνωστος
Τραγουδιστές:
Νταλγκάς [Διαμαντίδης] Αντώνης
Ορχήστρα-Εκτελεστές:
Λαϊκή ορχήστρα
Χρονολογία ηχογράφησης:
1929
Τόπος ηχογράφησης:
Αθήνα
Γλώσσα/ες:
Ελληνικά
Εκδότης:
Pathé
Αριθμός καταλόγου:
X. 80038
Αριθμός μήτρας:
70012
Διάρκεια:
3:09
Θέση τεκμηρίου:
Δισκοθήκη Αρχείου Κουνάδη
Φυσική περιγραφή:
Δίσκος 10'' (25 εκατοστών)
Προέλευση:
Αρχείο Κουνάδη
Αναγνωριστικό:
Pathe_80038_BarbaGiannakakis
Άδεια χρήσης:
cc
Παραπομπή:
Αρχείο Κουνάδη, "Μπαρμπα-Γιαννακάκης", 2019, https://vmrebetiko.aegean.gr/item?id=4482
Στίχοι:
— Ωρέ, μη φοβηθείς τον άνθρωπο, Λούλα μου,
                                                                     Μαρικούλα μου
    ωρέν, όσο θεριό και να ’ναι
    λεεεεεεε, λελελελελελελε λελελελελε κουρμπάν

    Ωρέ, και να μασά τα σίδερα, Λούλα μου,
                                                                      βρε Λούλα μου
    μωρέ, και να τα καταπίνει
    λεεεεεεε, λελελελελελελε λεεεεε κουρμπάν

    Άιντε, άιντε, Μπάρμπα-Γιαννακάκη
    πού ’ναι, πού ’ναι, πού ’ν’ το Μαρικάκι
— Ψαράκια τηγανίζει μες στο μαγερειό
— Εγώ θα σου το πάρω και θα το παντρευτώ

    Αχ, Γιαννάκη, μπιρ οκά
    ντολντούρ, Αποστόλη, μπιρ οκά

— Αυτόν τον βλάμη π’ αγαπάς, Λούλα μου,
                                                                         κορούλα μου
    μωρέ, πες του να μεταλάβει
    λεεεεε, λελελελελελελε λελελελελε κουρμπάν

    Μια Κεριακή ξημέρωμα, Λούλα μου, μανούλα μου
    ωρέ, δυο πιστολιές θα λάβει
    λεεεεεεε λεεεεεεε λελελελελε κουρμπάν

— Άιντε, άιντε, Μπάρμπα-Γιαννακάκη
    πού ’ναι, πού ’ναι, πού ’ν’ το Μαρικάκι
— Ψαράκια τηγανίζει μες στο μαγερειό
— Εγώ θα σου το πάρω και θα το παντρευτώ

    Άιντε, άιντε, ώπα της
    δώσε και τη προίκα της

Ώπα! Γεια σου, Μαρικάκι!

— Άιντε, άιντε, Μπάρμπα-Γιαννακάκη
    πού ’ναι, πού ’ναι, πού ’ν’ το Μαρικάκι
— Ψαράκια τηγανίζει μες στο μαγερειό
— Άσ’ τα κι ας καούνε κι έβγα να σε ιδώ

    Άιντε, άιντε, ώπα της
    δώσε και τη προίκα της

Το τραγούδι καταγράφεται με διαφορές στους στίχους από τον Λαίλιο Καρακάση στα "Λαϊκά τραγούδια της Σμύρνης" ("Μικρασιατικά Χρονικά", τ. 4, 1948 και αναδημοσίευση στο περ. "Ντέφι", τεύχ. 18, Νοέμβριος-Δεκέμβριος 1993, σελ. 66-67).

Στην ετικέτα του δίσκου αναγράφεται «Ρεμπέτικο». Συχνά, στο γλωσσάρι των ρεμπετόφιλων ο όρος «ρεμπέτικο» ταυτίζεται με πολύ συγκεκριμένες προδιαγραφές. Το ρεμπέτικο έχει ταυτιστεί με τον Πειραιά, και σημαία του αποτελεί το μπουζούκι. Από την άλλη, συχνά στην δημόσια σφαίρα αναφέρεται και η σχολή του «σμυρνέικου ρεμπέτικου», είτε ως μια κατηγοριοποίηση του είδους, είτε ως ο πρόδρομός του. Και όμως, η ιστορική δισκογραφία, δηλαδή τα δισκάκια που ξεκίνησαν να ηχογραφούνται από τα τέλη του 19ου αιώνα σε όλον τον κόσμο, με πρωτόγονο εξοπλισμό και τεχνικές, φανερώνουν μια διαφορετική πραγματικότητα. Η έρευνα σε αυτά τα τεκμήρια της ιστορικής δισκογραφίας φανερώνει πως ο όρος «ρεμπέτικο» ξεκινάει να τυπώνεται στις ετικέτες των δίσκων περίπου το 1912, σε ελληνικές ηχογραφήσεις που πραγματοποιήθηκαν στην Κωνσταντινούπολη. Μέχρι στιγμής, έχουν εντοπιστεί τουλάχιστον 80 ηχογραφήματα, στην ετικέτα των οποίων αναγράφεται ο όρος. Δύο είναι τα εντυπωσιακά στοιχεία: αφενός, οι ηχογραφήσεις αυτές πραγματοποιήθηκαν την δεκαετία του 1910, του 1920 και του 1930. Ο Βαμβακάρης ξεκινάει να ηχογραφεί στην Αθήνα το 1933. Άρα, δεν μπορεί να ταυτιστεί, εύκολα και αποκλειστικά, η δική του δισκογραφική καριέρα με τον όρο. Τουναντίον, η λέξη «ρεμπέτικο» αρχίζει και εξαφανίζεται από τις ετικέτες, μετά το 1933. Αφετέρου, μια ακρόαση των μουσικών έργων που χαρακτηρίστηκαν στην ετικέτα ως «ρεμπέτικα», ξαφνιάζει. Κανένα από αυτά τα ηχογραφήματα δεν περιέχει μπουζούκι. Επιπλέον, ένα κομμάτι των μουσικών έργων δεν «κοιτάζει» στα ανατολικά. Συνολικά, τα μέχρι τώρα ευρήματα αφορούν ηχογραφήσεις που πραγματοποιήθηκαν στην Κωνσταντινούπολη, στην Αθήνα, τη Νέα Υόρκη και το Σικάγο. Φαίνεται πως ο όρος υπήρξε μάλλον επινόηση της δισκογραφίας, της πρώιμης αυτής βιομηχανίας του ήχου, της οποίας οι αποφάσεις καθόρισαν πολλές φορές τις εξελίξεις, σχετικά με το ιστορικό αυτό ρεπερτόριο και τον τρόπο με τον οποίο αυτό έφτασε στα αυτιά μας.

Δημιουργός (Συνθέτης):
Στιχουργός:
Άγνωστος
Τραγουδιστές:
Νταλγκάς [Διαμαντίδης] Αντώνης
Ορχήστρα-Εκτελεστές:
Λαϊκή ορχήστρα
Χρονολογία ηχογράφησης:
1929
Τόπος ηχογράφησης:
Αθήνα
Γλώσσα/ες:
Ελληνικά
Εκδότης:
Pathé
Αριθμός καταλόγου:
X. 80038
Αριθμός μήτρας:
70012
Διάρκεια:
3:09
Θέση τεκμηρίου:
Δισκοθήκη Αρχείου Κουνάδη
Φυσική περιγραφή:
Δίσκος 10'' (25 εκατοστών)
Προέλευση:
Αρχείο Κουνάδη
Αναγνωριστικό:
Pathe_80038_BarbaGiannakakis
Άδεια χρήσης:
cc
Παραπομπή:
Αρχείο Κουνάδη, "Μπαρμπα-Γιαννακάκης", 2019, https://vmrebetiko.aegean.gr/item?id=4482
Στίχοι:
— Ωρέ, μη φοβηθείς τον άνθρωπο, Λούλα μου,
                                                                     Μαρικούλα μου
    ωρέν, όσο θεριό και να ’ναι
    λεεεεεεε, λελελελελελελε λελελελελε κουρμπάν

    Ωρέ, και να μασά τα σίδερα, Λούλα μου,
                                                                      βρε Λούλα μου
    μωρέ, και να τα καταπίνει
    λεεεεεεε, λελελελελελελε λεεεεε κουρμπάν

    Άιντε, άιντε, Μπάρμπα-Γιαννακάκη
    πού ’ναι, πού ’ναι, πού ’ν’ το Μαρικάκι
— Ψαράκια τηγανίζει μες στο μαγερειό
— Εγώ θα σου το πάρω και θα το παντρευτώ

    Αχ, Γιαννάκη, μπιρ οκά
    ντολντούρ, Αποστόλη, μπιρ οκά

— Αυτόν τον βλάμη π’ αγαπάς, Λούλα μου,
                                                                         κορούλα μου
    μωρέ, πες του να μεταλάβει
    λεεεεε, λελελελελελελε λελελελελε κουρμπάν

    Μια Κεριακή ξημέρωμα, Λούλα μου, μανούλα μου
    ωρέ, δυο πιστολιές θα λάβει
    λεεεεεεε λεεεεεεε λελελελελε κουρμπάν

— Άιντε, άιντε, Μπάρμπα-Γιαννακάκη
    πού ’ναι, πού ’ναι, πού ’ν’ το Μαρικάκι
— Ψαράκια τηγανίζει μες στο μαγερειό
— Εγώ θα σου το πάρω και θα το παντρευτώ

    Άιντε, άιντε, ώπα της
    δώσε και τη προίκα της

Ώπα! Γεια σου, Μαρικάκι!

— Άιντε, άιντε, Μπάρμπα-Γιαννακάκη
    πού ’ναι, πού ’ναι, πού ’ν’ το Μαρικάκι
— Ψαράκια τηγανίζει μες στο μαγερειό
— Άσ’ τα κι ας καούνε κι έβγα να σε ιδώ

    Άιντε, άιντε, ώπα της
    δώσε και τη προίκα της

Δείτε επίσης