Μήλο μου και μανταρίνι

Εκτός από την παρούσα ηχογράφηση, ανατύπωση από τον δίσκο Columbia USA 56113-F, ο σκοπός, με διαφορετικούς στίχους, ηχογραφήθηκε και από την Αμαλία Βάκα και την Ορχήστρα Τρίο γύρω στα 1943 στις ΗΠΑ με τον τίτλο «Εγώ για σένα τραγουδώ» (Balkan 809-B).

Στις 14 Νοεμβρίου 2015 ο Yoram Rosilio και η πολυεθνική μουσική κολεκτίβα Anti RuBber BrAiN fAct0rY (βλ. εδώ τα μέλη) με έδρα το Παρίσι ηχογραφούν στο "Anis Gras - Le lieu de l'autre" στο Arcueil, στο Παρίσι, το CD "Reinas Del Mediterraneo - Grece Vol 1" (LFDS Records LFDS 0005), το οποίο κυκλοφορεί το 2018. Στον δίσκο περιλαμβάνεται και το "Milo kai mandarini" με τη Ξανθούλα Ντακοβάνου.

Στην ετικέτα του δίσκου αναγράφεται «Ρεμπέτικο». Συχνά, στο γλωσσάρι των ρεμπετόφιλων ο όρος «ρεμπέτικο» ταυτίζεται με πολύ συγκεκριμένες προδιαγραφές. Το ρεμπέτικο έχει ταυτιστεί με τον Πειραιά, και σημαία του αποτελεί το μπουζούκι. Από την άλλη, συχνά στην δημόσια σφαίρα αναφέρεται και η σχολή του «σμυρνέικου ρεμπέτικου», είτε ως μια κατηγοριοποίηση του είδους, είτε ως ο πρόδρομός του. Και όμως, η ιστορική δισκογραφία, δηλαδή τα δισκάκια που ξεκίνησαν να ηχογραφούνται από τα τέλη του 19ου αιώνα σε όλον τον κόσμο, με πρωτόγονο εξοπλισμό και τεχνικές, φανερώνουν μια διαφορετική πραγματικότητα. Η έρευνα σε αυτά τα τεκμήρια της ιστορικής δισκογραφίας φανερώνει πως ο όρος «ρεμπέτικο» ξεκινάει να τυπώνεται στις ετικέτες των δίσκων περίπου το 1912, σε ελληνικές ηχογραφήσεις που πραγματοποιήθηκαν στην Κωνσταντινούπολη. Μέχρι στιγμής, έχουν εντοπιστεί τουλάχιστον 80 ηχογραφήματα, στην ετικέτα των οποίων αναγράφεται ο όρος. Δύο είναι τα εντυπωσιακά στοιχεία: αφενός, οι ηχογραφήσεις αυτές πραγματοποιήθηκαν την δεκαετία του 1910, του 1920 και του 1930. Ο Βαμβακάρης ξεκινάει να ηχογραφεί στην Αθήνα το 1933. Άρα, δεν μπορεί να ταυτιστεί, εύκολα και αποκλειστικά, η δική του δισκογραφική καριέρα με τον όρο. Τουναντίον, η λέξη «ρεμπέτικο» αρχίζει και εξαφανίζεται από τις ετικέτες, μετά το 1933. Αφετέρου, μια ακρόαση των μουσικών έργων που χαρακτηρίστηκαν στην ετικέτα ως «ρεμπέτικα», ξαφνιάζει. Κανένα από αυτά τα ηχογραφήματα δεν περιέχει μπουζούκι. Επιπλέον, ένα κομμάτι των μουσικών έργων δεν «κοιτάζει» στα ανατολικά. Συνολικά, τα μέχρι τώρα ευρήματα αφορούν ηχογραφήσεις που πραγματοποιήθηκαν στην Κωνσταντινούπολη, στην Αθήνα, τη Νέα Υόρκη και το Σικάγο. Φαίνεται πως ο όρος υπήρξε μάλλον επινόηση της δισκογραφίας, της πρώιμης αυτής βιομηχανίας του ήχου, της οποίας οι αποφάσεις καθόρισαν πολλές φορές τις εξελίξεις, σχετικά με το ιστορικό αυτό ρεπερτόριο και τον τρόπο με τον οποίο αυτό έφτασε στα αυτιά μας.

Δημιουργός (Συνθέτης):
Στιχουργός:
Άγνωστος
Τραγουδιστές:
Παπαγκίκα Μαρίκα
Ορχήστρα-Εκτελεστές:
[Βιολί (Ανδριάς Βαγγέλης ή Ναύτης;), τσέλο (Σιφνιός Μάρκος), τσίμπαλο (Παπαγκίκας Κώστας)]
Χρονολογία ηχογράφησης:
06/1928
Τόπος ηχογράφησης:
Νέα Υόρκη
Γλώσσα/ες:
Ελληνικά
Εκδότης:
Columbia England
Αριθμός καταλόγου:
11742
Αριθμός μήτρας:
W 205927
Διάρκεια:
4:14
Θέση τεκμηρίου:
Δισκοθήκη Αρχείου Κουνάδη
Φυσική περιγραφή:
Δίσκος 12'' (30 εκατοστών)
Προέλευση:
Αρχείο Κουνάδη
Αναγνωριστικό:
Col_11742_MiloMouKaiMantarini
Άδεια χρήσης:
cc
Παραπομπή:
Αρχείο Κουνάδη, "Μήλο μου και μανταρίνι", 2019, https://vmrebetiko.aegean.gr/item?id=4081
Στίχοι:
Μες στα γλυκά ματάκια σου, μες στα γλυκά σου κάλλη
εξέχασα σιγά σιγά κάθε αγάπη άλλη

Μήλο μου και μανταρίνι
ό,τι πεις εσύ θα γίνει

Και τώρα που σ’ αγάπησα, τρελαίνομ’ ολοένα
και χάνομαι και σβήνομαι, αγάπη μου, για σένα

Έλα με τον ταχυδρόμο
που ’ναι γλήγορος στο δρόμο

Πολλά θυμούμαι να σου ειπώ κι όταν σε ιδώ τα χάνω
κι απ’ την αγάπη την πολλή κοντεύω ν’ αποθάνω

Έλα, έλα, άκου μου που λέγω
μην με τυραγνείς και κλαίγω

Εγώ για σένα τραγουδώ και λες δε σ’ αγαπάω
και λες με τα τραγούδια μου πως τον καιρό περνάω

Έλα, έλα, με τα μένα
και θα ζεις χαριτωμένα

Δεν με πιστεύεις. μα θα ’ρθει καιρός να με πιστέψεις
στον κόσμο όταν δε με βρεις όσο κι αν με γυρέψεις

Μήλο μου και μανταρίνι
κείνο που ’παμε θα γίνει

Εκτός από την παρούσα ηχογράφηση, ανατύπωση από τον δίσκο Columbia USA 56113-F, ο σκοπός, με διαφορετικούς στίχους, ηχογραφήθηκε και από την Αμαλία Βάκα και την Ορχήστρα Τρίο γύρω στα 1943 στις ΗΠΑ με τον τίτλο «Εγώ για σένα τραγουδώ» (Balkan 809-B).

Στις 14 Νοεμβρίου 2015 ο Yoram Rosilio και η πολυεθνική μουσική κολεκτίβα Anti RuBber BrAiN fAct0rY (βλ. εδώ τα μέλη) με έδρα το Παρίσι ηχογραφούν στο "Anis Gras - Le lieu de l'autre" στο Arcueil, στο Παρίσι, το CD "Reinas Del Mediterraneo - Grece Vol 1" (LFDS Records LFDS 0005), το οποίο κυκλοφορεί το 2018. Στον δίσκο περιλαμβάνεται και το "Milo kai mandarini" με τη Ξανθούλα Ντακοβάνου.

Στην ετικέτα του δίσκου αναγράφεται «Ρεμπέτικο». Συχνά, στο γλωσσάρι των ρεμπετόφιλων ο όρος «ρεμπέτικο» ταυτίζεται με πολύ συγκεκριμένες προδιαγραφές. Το ρεμπέτικο έχει ταυτιστεί με τον Πειραιά, και σημαία του αποτελεί το μπουζούκι. Από την άλλη, συχνά στην δημόσια σφαίρα αναφέρεται και η σχολή του «σμυρνέικου ρεμπέτικου», είτε ως μια κατηγοριοποίηση του είδους, είτε ως ο πρόδρομός του. Και όμως, η ιστορική δισκογραφία, δηλαδή τα δισκάκια που ξεκίνησαν να ηχογραφούνται από τα τέλη του 19ου αιώνα σε όλον τον κόσμο, με πρωτόγονο εξοπλισμό και τεχνικές, φανερώνουν μια διαφορετική πραγματικότητα. Η έρευνα σε αυτά τα τεκμήρια της ιστορικής δισκογραφίας φανερώνει πως ο όρος «ρεμπέτικο» ξεκινάει να τυπώνεται στις ετικέτες των δίσκων περίπου το 1912, σε ελληνικές ηχογραφήσεις που πραγματοποιήθηκαν στην Κωνσταντινούπολη. Μέχρι στιγμής, έχουν εντοπιστεί τουλάχιστον 80 ηχογραφήματα, στην ετικέτα των οποίων αναγράφεται ο όρος. Δύο είναι τα εντυπωσιακά στοιχεία: αφενός, οι ηχογραφήσεις αυτές πραγματοποιήθηκαν την δεκαετία του 1910, του 1920 και του 1930. Ο Βαμβακάρης ξεκινάει να ηχογραφεί στην Αθήνα το 1933. Άρα, δεν μπορεί να ταυτιστεί, εύκολα και αποκλειστικά, η δική του δισκογραφική καριέρα με τον όρο. Τουναντίον, η λέξη «ρεμπέτικο» αρχίζει και εξαφανίζεται από τις ετικέτες, μετά το 1933. Αφετέρου, μια ακρόαση των μουσικών έργων που χαρακτηρίστηκαν στην ετικέτα ως «ρεμπέτικα», ξαφνιάζει. Κανένα από αυτά τα ηχογραφήματα δεν περιέχει μπουζούκι. Επιπλέον, ένα κομμάτι των μουσικών έργων δεν «κοιτάζει» στα ανατολικά. Συνολικά, τα μέχρι τώρα ευρήματα αφορούν ηχογραφήσεις που πραγματοποιήθηκαν στην Κωνσταντινούπολη, στην Αθήνα, τη Νέα Υόρκη και το Σικάγο. Φαίνεται πως ο όρος υπήρξε μάλλον επινόηση της δισκογραφίας, της πρώιμης αυτής βιομηχανίας του ήχου, της οποίας οι αποφάσεις καθόρισαν πολλές φορές τις εξελίξεις, σχετικά με το ιστορικό αυτό ρεπερτόριο και τον τρόπο με τον οποίο αυτό έφτασε στα αυτιά μας.

Δημιουργός (Συνθέτης):
Στιχουργός:
Άγνωστος
Τραγουδιστές:
Παπαγκίκα Μαρίκα
Ορχήστρα-Εκτελεστές:
[Βιολί (Ανδριάς Βαγγέλης ή Ναύτης;), τσέλο (Σιφνιός Μάρκος), τσίμπαλο (Παπαγκίκας Κώστας)]
Χρονολογία ηχογράφησης:
06/1928
Τόπος ηχογράφησης:
Νέα Υόρκη
Γλώσσα/ες:
Ελληνικά
Εκδότης:
Columbia England
Αριθμός καταλόγου:
11742
Αριθμός μήτρας:
W 205927
Διάρκεια:
4:14
Θέση τεκμηρίου:
Δισκοθήκη Αρχείου Κουνάδη
Φυσική περιγραφή:
Δίσκος 12'' (30 εκατοστών)
Προέλευση:
Αρχείο Κουνάδη
Αναγνωριστικό:
Col_11742_MiloMouKaiMantarini
Άδεια χρήσης:
cc
Παραπομπή:
Αρχείο Κουνάδη, "Μήλο μου και μανταρίνι", 2019, https://vmrebetiko.aegean.gr/item?id=4081
Στίχοι:
Μες στα γλυκά ματάκια σου, μες στα γλυκά σου κάλλη
εξέχασα σιγά σιγά κάθε αγάπη άλλη

Μήλο μου και μανταρίνι
ό,τι πεις εσύ θα γίνει

Και τώρα που σ’ αγάπησα, τρελαίνομ’ ολοένα
και χάνομαι και σβήνομαι, αγάπη μου, για σένα

Έλα με τον ταχυδρόμο
που ’ναι γλήγορος στο δρόμο

Πολλά θυμούμαι να σου ειπώ κι όταν σε ιδώ τα χάνω
κι απ’ την αγάπη την πολλή κοντεύω ν’ αποθάνω

Έλα, έλα, άκου μου που λέγω
μην με τυραγνείς και κλαίγω

Εγώ για σένα τραγουδώ και λες δε σ’ αγαπάω
και λες με τα τραγούδια μου πως τον καιρό περνάω

Έλα, έλα, με τα μένα
και θα ζεις χαριτωμένα

Δεν με πιστεύεις. μα θα ’ρθει καιρός να με πιστέψεις
στον κόσμο όταν δε με βρεις όσο κι αν με γυρέψεις

Μήλο μου και μανταρίνι
κείνο που ’παμε θα γίνει

Δείτε επίσης