Σύμφωνα με τα ως τώρα στοιχεία, εντοπίζονται οι ακόλουθες ηχογραφήσεις του τραγουδιού στην ελληνική ιστορική δισκογραφία:
– «Είχα μιαν αγάπη», Χορός μετ' ορχήστρας Διονυσίου Λαυράγκα, Αθήνα, 1907 (Zonophone 10700b – X-104608 και Gramophone 4-14617).
– «Είχα μιαν αγάπη», Μάριος Λυμπερόπουλος, Νέα Υόρκη, 1917 ή 1918 (Columbia 58583 – E3663).
– «Είχα μιαν αγάπη», Κυρία Κούλα, ΗΠΑ, 1920 (Panhellenion 8065).
– «Είχα μιαν αγάπη», Γιώργος Βιδάλης, Κωνσταντινούπολη, 1921–1922 (Orfeon 13440).
– «Είχα μιαν αγάπη, αγάπη στον καιρό μου», Δημήτρης Κριωνάς και Χορωδία, Αθήνα, 1922 (His Master's Voice BS 167-1 – AO 24 και AO 111), παρούσα ηχογράφηση.
– «Είχα μιαν αγάπη», Γιώργος Βιδάλης, Αθήνα, 1925 (Odeon Gο 64 – GA-1046/A 154083).
– «Είχα μιαν αγάπη», Πέτρος Δουκάκης, Αθήνα, Ιούνιος 1928 (His Master's Voice BF1725-1 – AO 248).
– «Είχα μιαν αγάπη», Αντώνης Νταλγκάς (Διαμαντίδης), Αθήνα, 1929 (Columbia UK 20554 – 8395 και Columbia USA W294166 – 56204-F).
– «Είχα μιαν αγάπη», Ιωάννης Παναγιωτόπουλος (Κούρος) – Λαϊκή ορχήστρα, Νίκος Καρακώστας (κλαρίνο), Αθήνα, 1934 (Odeon Go 2016 – GA 1718 και 1721).
H ηχογράφηση πραγματοποιήθηκε στο διάστημα 28 Ιανουαρίου-16 Φεβρουαρίου 1922 από τον ηχολήπτη Harold Fleming.
Το τραγούδι εκδόθηκε σε παρτιτούρα στην Αθήνα από τον οίκο Γεωργίου Φέξη στην Αθήνα (βλ. εδώ) και από τον οίκο Apollo music στη Νέα Υόρκη (βλ. εδώ), ως μεταγραφή του Νικολάου Κόκκινου, ενώ με τον τίτλο «Άσμα Αθηναϊκόν» (βλ. εδώ) περιλαμβάνεται και στη συλλογή «Αρίων, Η μουσική των Ελλήνων ως διεσώθη από των αρχαιοτάτων χρόνων μέχρι της σήμερον» των Αδαμάντιου Ρεμαντά και Προκόπιου Δ. Ζαχαρία, που κυκλοφόρησε το 1917 στην Αθήνα από τον Επαμ. Ζαγκούρογλου.
Το 1983, ο Ολλανδός συνθέτης Henk van Lijnschooten (Χάγη, 27 Μαρτίου 1928 – Hendrik-Ido-Ambacht, 1 Νοεμβρίου 2006) γράφει το έργο για ορχήστρα πνευστών "Suite on Greek love songs". Η τετραμερής σουίτα βασίζεται σε μελωδίες από ισάριθμα ελληνικά τραγούδια. Συγκεκριμένα, στο πρώτο μέρος Vivace ironico ο συνθέτης επεξεργάζεται τη μελωδία του παρόντος τραγουδιού, στο δεύτερο Andante espressivo αντλεί μουσικό υλικό από το τραγούδι «Η βοσκοπούλα» ή «Το φίλημα» (βλ. εδώ), στο τρίτο Allegretto Patetico από «Τα ματάκια σου τα μαύρα» (βλ. εδώ) και στο τέταρτο Presto από το «Πέρα στους πέρα κάμπους» (βλ. εδώ).
Σύμφωνα με τα ως τώρα στοιχεία, εντοπίζονται οι ακόλουθες ηχογραφήσεις του τραγουδιού στην ελληνική ιστορική δισκογραφία:
– «Είχα μιαν αγάπη», Χορός μετ' ορχήστρας Διονυσίου Λαυράγκα, Αθήνα, 1907 (Zonophone 10700b – X-104608 και Gramophone 4-14617).
– «Είχα μιαν αγάπη», Μάριος Λυμπερόπουλος, Νέα Υόρκη, 1917 ή 1918 (Columbia 58583 – E3663).
– «Είχα μιαν αγάπη», Κυρία Κούλα, ΗΠΑ, 1920 (Panhellenion 8065).
– «Είχα μιαν αγάπη», Γιώργος Βιδάλης, Κωνσταντινούπολη, 1921–1922 (Orfeon 13440).
– «Είχα μιαν αγάπη, αγάπη στον καιρό μου», Δημήτρης Κριωνάς και Χορωδία, Αθήνα, 1922 (His Master's Voice BS 167-1 – AO 24 και AO 111), παρούσα ηχογράφηση.
– «Είχα μιαν αγάπη», Γιώργος Βιδάλης, Αθήνα, 1925 (Odeon Gο 64 – GA-1046/A 154083).
– «Είχα μιαν αγάπη», Πέτρος Δουκάκης, Αθήνα, Ιούνιος 1928 (His Master's Voice BF1725-1 – AO 248).
– «Είχα μιαν αγάπη», Αντώνης Νταλγκάς (Διαμαντίδης), Αθήνα, 1929 (Columbia UK 20554 – 8395 και Columbia USA W294166 – 56204-F).
– «Είχα μιαν αγάπη», Ιωάννης Παναγιωτόπουλος (Κούρος) – Λαϊκή ορχήστρα, Νίκος Καρακώστας (κλαρίνο), Αθήνα, 1934 (Odeon Go 2016 – GA 1718 και 1721).
H ηχογράφηση πραγματοποιήθηκε στο διάστημα 28 Ιανουαρίου-16 Φεβρουαρίου 1922 από τον ηχολήπτη Harold Fleming.
Το τραγούδι εκδόθηκε σε παρτιτούρα στην Αθήνα από τον οίκο Γεωργίου Φέξη στην Αθήνα (βλ. εδώ) και από τον οίκο Apollo music στη Νέα Υόρκη (βλ. εδώ), ως μεταγραφή του Νικολάου Κόκκινου, ενώ με τον τίτλο «Άσμα Αθηναϊκόν» (βλ. εδώ) περιλαμβάνεται και στη συλλογή «Αρίων, Η μουσική των Ελλήνων ως διεσώθη από των αρχαιοτάτων χρόνων μέχρι της σήμερον» των Αδαμάντιου Ρεμαντά και Προκόπιου Δ. Ζαχαρία, που κυκλοφόρησε το 1917 στην Αθήνα από τον Επαμ. Ζαγκούρογλου.
Το 1983, ο Ολλανδός συνθέτης Henk van Lijnschooten (Χάγη, 27 Μαρτίου 1928 – Hendrik-Ido-Ambacht, 1 Νοεμβρίου 2006) γράφει το έργο για ορχήστρα πνευστών "Suite on Greek love songs". Η τετραμερής σουίτα βασίζεται σε μελωδίες από ισάριθμα ελληνικά τραγούδια. Συγκεκριμένα, στο πρώτο μέρος Vivace ironico ο συνθέτης επεξεργάζεται τη μελωδία του παρόντος τραγουδιού, στο δεύτερο Andante espressivo αντλεί μουσικό υλικό από το τραγούδι «Η βοσκοπούλα» ή «Το φίλημα» (βλ. εδώ), στο τρίτο Allegretto Patetico από «Τα ματάκια σου τα μαύρα» (βλ. εδώ) και στο τέταρτο Presto από το «Πέρα στους πέρα κάμπους» (βλ. εδώ).
© 2019 ΑΡΧΕΙΟ ΚΟΥΝΑΔΗ
